تا قافیه ی شعر امیر است و غدیر است برخیز که هنگام مراعاتُ نظیر است الیوم که أکملتُ لکم دینکم آمد تا عرش فراخوان تماشای امیر است افطار در خانه ی مولا بنشیند هر خسته که مسکین و یتیم است و اسیر است بر طبل بکوبید نقاره بنوازید آواز بخوانید که بی مایه فطیر است مَن ماتَ علی حُبّ علی ماتَ شهیدا آنان که نمردند بمیرند که دیر است این شیهه ی اسبان ظهور است می آید هنگامه ی ما یَستوِی الاعمی وَ بصیر است می چرخم و می رقصم و تقصیر خودم نیست این شور و جنون را چه کنم عید ماتَ ,ماتَ شهیدا منبع
درباره این سایت